شب بود شمع بود من بودم دلم شب رفت و شمع سوخت من ماندم وغم...

تو این دنیا به هیچکس اعتماد نکن حتی رفیق

وقتی رفت بگو گور بابای قبلی ها بیش به سوی بعدی ها

کسی مرا درک نکرد جز پسراهن کهنه کوچک قدیمی ام که هرقدر بزرگتر میشدم مرا محکمتر در اغوش می کشید

دلم هوای تورا دارد خدا کند راست باشد که می گویند ((دل به دل راه دارد ))

هرگز از تنهایی شکایت نکن فقط بگو خودم کردم که لعنت برخودم باد.

هرکه خود داند وخدای دلش... که چه دردیست در کجای دلش ... "اخوان ثالث"

دستمال خیس ارزوهایم را فشردم همین 4 قطره چکید .زنده باد رفیق با معرفت!

خدایا من که غصه هایم را سر وقت میخورم پس چرا خوب نمیشود دردهایم؟

تنها باش اما با خدا باش اما التماس کسی نکن برا تنهاییت

سهم من از کوچه بس کوچه های این شهر یک دل تنگ است که مدام نبودت را به رخ تنهایی ام می کشد